مردم فش از نژاد سفید و شبه هند و اروپایی که مرکب از اقوام کرد و لر می باشند تشکیل شده است و به دلیل مجاورت با روستاهای شهرستان اسدآباد از توابع استان همدان،که اغلب ترک میباشند اشتاک های فرهنگی زیادی با آن ها دارند. مردم روستای فش به زبان لری و مردم روستاهای گردکانه،سلیمان آباد،دم بادام و زرده بیشتر به زبان لکی و کردی صحبت می کنند. 95 در صد جمعیت این دهستان شیعه اثنی عشری است و وجود بزرگانی نظیر مرحوم حاج آقا شیخ موسی مرآتی معروف به حاج آقا بزرگ امام جماعت فقید دهستان ، تقدیم بیش از ۳۰ شهید در جریان دفاع مقدس و حضور بیش از 500 رزمنده بسیجی در جبهه های نبرد حق علیه باطل ، مشارکت فعال در امر بازسازی مناطق جنگزده و استمرار تعهد و حمایت آنان از آرمانهای انقلاب و امام (ره) و رهبری مقام معظم رهبری از جمله اسناد افتخار آمیز مردم این دیار بشمار می رود .
منطقه فش به دلیل وجود عوامل مساعد طبیعی میلیون ها سال محیط مناسبی برای زیست انواع زیادی از جانوران وپرندگان بوده است. متاسفانه به دلایل مختلف گونه های پرندگان و جانوران در چند دهه اخیر به شدت کاهش یافته و سال هاست که اثری از ده ها گونه وحوشی که قبل از این در فش دیده می شده است به چشم نمی خورد. از جمله این جانوران می توان به خرس و پلنگ و روباه و آهو و پرندگانی نظیر کبک و عقاب و فاخته و سار دو رنگ (آگره ملوچ در گویش محلی) اشاره کرد.
خاک منطقه فش از نوع خاک قهوه ای و سیاه است که از نظر داشتن ترکیبات مناسب از مواد مختلف معدنی برای امور کشاورزی و باغداری بسیار مساعد است. پوشش گیاهی در منطقه فش به صورت درخت، درختچه و مرتع دیده می شود. در مناطق مختلف فش درختان میوه مانند آلبالو، آلو، انگور، توت، زردآلو، سیب، گلابی، هلو و میوه های دیگر و نیز درختان خشکباری مثل گردو، بادام، فندق و نیز درختان غیر میوه ای مانند چنار، صنوبر، بید، زبان گنجشک، اقاقیا و امثال آنها وجود دارد. گیاهان بوته ای نیز به صورت مراتع و یا به صورت گیاهان دارویی مثل بومادران، خاکشیر، آویشن، بارهنگ، کاسنی و غیره و یا به صورت گیاهان خوراکی مثل ریواس، تره کوهی، کنگر، موسیر، قازیاقی، شنگ و غیره به شکل طبیعی به عمل می آید. بخش مهم دیگری از پوشش گیاهی را مراتع تشکیل می دهند. فش دارای حدود هفت هزار مرتع است ولی متاسفانه در چند دهه اخیر به علت چرای بی رویه دام و عوامل دیگر لطمه های فراوانی به مراتع منطقه وارد شده و بسیاری از گیاهان خودروی مراتع از جمله گون که از آن محصول پر ارزشی مثل کتیرا به دست می آید به شدت کاهش یافته است.